lisa

lisa (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) podn. ukojenie, uśmierzenie, ulga, pociecha

czasownik przechodni

(2.1) podn. koić, uśmierzać, łagodzić, uspokajać

odmiana:

(1.1) lp en lisa, lisan; blm

(2.1) att lisa, lisar, lisade, lisat, lisa!, pres. part. lisande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) en lisa för själen → ukojenie dla ducha

synonimy:

(1.1) lindring, lättnad, tröst

(2.1) lindra, mildra, stilla

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1) rzecz. lisande

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: lysa → świecić

źródła: