διαρρήκτης
διαρρήκτης (język nowogrecki)[edytuj]
- transliteracja:
- diarríktis
- wymowa:
- IPA: [ðja.ˈri.ktis]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) włamywacz
- przykłady:
- (1.1) Ο αυτουργός της κλοπής του διαμερίσματος της κυρίας Ελένης είναι ένας έμπειρος και επιδέξιος διαρρήκτης. → Autorem okradzenia mieszkania pani Heleny jest pewien doświadczony i zręczny włamywacz.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) μπουκαδόρος, ποντικός, ριφιφής
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) κλέφτης
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. διάρρηξη ż, διαρρήκτρια ż
- przym. διαρρηκτικός, διαρρηκτός
- czas. διαρρηγνύω, διαρρηγνύομαι
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- koine διαρρήκτης < koine διαρρήσσω
- uwagi:
- źródła: