provokatør

provokatør (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) prowokator

odmiana:

(1.1) en provokatør, provokatøren, provokatører, provokatørne

przykłady:

(1.1) Betjenten var nødt til at bruge sin pistol mod provokatøren. → Funkcjonariusz był zmuszony użyć swojego pistoletu przeciw prowokatorowi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. provokation

czas. provokere

przym. provokatorisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: