pierwszy poruszyciel

pierwszy poruszyciel (język polski)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. żywy, wieczny i najdoskonalszy byt, będący praprzyczyną wszelkiego ruchu, utożsamiany z Bogiem; zob. też pierwszy poruszyciel w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieruchomy poruszyciel, nieporuszony poruszyciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) cause première ż
• łaciński: (1.1) primum movens n, primus motor m, prima causa ż
• starogrecki: (1.1) πρῶτον κινοῦν n

źródła: