lament

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lament (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈlãmɛ̃nt], AS[lãmẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) płacz, rozpaczanie
(1.2) narzekanie, biadanie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. lamentować
rzecz. lamentacja ż, lamencik mrz
przym. lamentacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. lāmentum[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

lament (język angielski)[edytuj]

wymowa:
wymowa australijska?/i
bryt., amer.: IPA/ləˈmɛnt/
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narzekanie, biadanie
(1.2) liter. elegia, tren, lament

czasownik

(2.1) narzekać, biadolić
(2.2) opłakiwać, lamentować
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. lamentable
rzecz. lamentation
przysł. lamentably
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: