kurzętnicki
kurzętnicki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dotyczący Kurzętnika, związany z Kurzętnikiem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kurzętnicki kurzętnicka kurzętnickie kurzętniccy kurzętnickie dopełniacz kurzętnickiego kurzętnickiej kurzętnickiego kurzętnickich celownik kurzętnickiemu kurzętnickiej kurzętnickiemu kurzętnickim biernik kurzętnickiego kurzętnicki kurzętnicką kurzętnickie kurzętnickich kurzętnickie narzędnik kurzętnickim kurzętnicką kurzętnickim kurzętnickimi miejscownik kurzętnickim kurzętnickiej kurzętnickim kurzętnickich wołacz kurzętnicki kurzętnicka kurzętnickie kurzętniccy kurzętnickie nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kurzętnicki rynek / klub sportowy / dekanat / klaster
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Kurzętnik m, kurzętniczanin m, kurzętniczanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „kurzętnicki” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
