hörbar

hörbar (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) słyszalny

w funkcji przysłówka

(2.1) słyszalnie

odmiana:

(1-2)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der hörbare	die hörbare	das hörbare	die hörbaren
	mieszana	(k)ein hörbarer	(k)eine hörbare	(k)ein hörbares	keine hörbaren
	mocna	hörbarer	hörbare	hörbares	hörbare
Gen.	słaba	des hörbaren	der hörbaren	des hörbaren	der hörbaren
	mieszana	(k)eines hörbaren	(k)einer hörbaren	(k)eines hörbaren	keiner hörbaren
	mocna	hörbaren	hörbarer	hörbaren	hörbarer
Dat.	słaba	dem hörbaren	der hörbaren	dem hörbaren	den hörbaren
	mieszana	(k)einem hörbaren	(k)einer hörbaren	(k)einem hörbaren	keinen hörbaren
	mocna	hörbarem	hörbarer	hörbarem	hörbaren
Akk.	słaba	den hörbaren	die hörbare	das hörbare	die hörbaren
	mieszana	(k)einen hörbaren	(k)eine hörbare	(k)ein hörbares	keine hörbaren
	mocna	hörbaren	hörbare	hörbares	hörbare

(1-2) st. wyższy hörbarer; st. najwyższy am hörbarsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Hörbarkeit ż, Gehör n

czas. hören

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: