fianĉo

fianĉo (esperanto)

morfologia:

fianĉ•o

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narzeczony

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	fianĉo	fianĉoj
akuzativo	fianĉon	fianĉojn

przykłady:

(1.1) Ŝia fianĉo estas riĉa junulo. → Jej narzeczony jest bogatym młodzieńcem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fianĉino, fianĉeco

czas. fianĉigi, fianĉiĝi

związki frazeologiczne:

amaso da fianĉoj, sed la ĝusta ne venas • fianĉon de l' sorto difinitan forpelos nenia malhelpo • kiam filino edziniĝis, multaj fianĉoj troviĝas • multe da fianĉoj, sed la ĝusta ne venas • naskiĝas fianĉino por sia fianĉo

etymologia:

uwagi:

źródła: