Przejdź do zawartości

fianĉino

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fianĉino (esperanto)

[edytuj]
morfologia:
fianĉ•in•o
wymowa:
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narzeczona[1]
odmiana:
(1.1)
 
 ununombromultenombro
nominativofianĉinofianĉinoj
akuzativofianĉinonfianĉinojn
przykłady:
(1.1) En la salono estis neniu krom li kaj lia fianĉino.[2] → W salonie nie było nikogo oprócz jego i jego narzeczonej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fianĉo
czas. fianĉinigi, fianĉiniĝi
związki frazeologiczne:
kaprica fianĉino restos eterne fraŭlino • naskiĝas fianĉino por sia fianĉo
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Tadeusz J. Michalski, Słownik esperancko-polski A-Z, Wiedza Powszechna, 1991, ISBN 83-214-0688-2, s. 146.
  2. ↑ Ekzercaro § 26 w: L. Zamenhof, Fundamento de Esperanto, 1905.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fianĉino&oldid=7243384”