endgültig

endgültig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɛntɡʏltɪç]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ostateczny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der endgültige ein endgültiger endgültiger	die endgültige eine endgültige endgültige	das endgültige ein endgültiges endgültiges	die endgültigen endgültigen endgültige
Gen.	słaba mieszana mocna	des endgültigen eines endgültigen endgültigen	der endgültigen einer endgültigen endgültiger	des endgültigen eines endgültigen endgültigen	der endgültigen endgültigen endgültiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem endgültigen einem endgültigen endgültigem	der endgültigen einer endgültigen endgültiger	dem endgültigen einem endgültigen endgültigem	den endgültigen endgültigen endgültigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den endgültigen einen endgültigen endgültigen	die endgültige eine endgültige endgültige	das endgültige ein endgültiges endgültiges	die endgültigen endgültigen endgültige
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Endgültigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Ende + gültig

uwagi:

źródła: