dwuzębny

dwuzębny (język polski)

wymowa:

IPA: [dvuˈzɛ̃mbnɨ], AS: [dvuzẽmbny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. o osobach mający dwa zęby

(1.2) książk. o przedmiotach mający dwa zęby (ostrza)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwuzębny		dwuzębna	dwuzębne	dwuzębni	dwuzębne
dopełniacz	dwuzębnego		dwuzębnej	dwuzębnego	dwuzębnych
celownik	dwuzębnemu		dwuzębnej	dwuzębnemu	dwuzębnym
biernik	dwuzębnego	dwuzębny	dwuzębną	dwuzębne	dwuzębnych	dwuzębne
narzędnik	dwuzębnym		dwuzębną	dwuzębnym	dwuzębnymi
miejscownik	dwuzębnym		dwuzębnej	dwuzębnym	dwuzębnych
wołacz	dwuzębny		dwuzębna	dwuzębne	dwuzębni	dwuzębne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziecko dwuzębne

(1.2) grzebień/widelec dwuzębny • rytownik dwuzębny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) двухзубы; (1.2) двухзубы
• francuski: (1.2) bidenté
• niemiecki: (1.2) zweizähniger
• rosyjski: (1.2) двузубый, двузубный, двузубчатый
• ukraiński: (1.1) двозубий; (1.2) двозубий

źródła: