Przejdź do zawartości

donieść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

donieść (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈdɔ̃ɲɛ̇ɕt͡ɕ], AS[dõńėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. donosić)

(1.1) aspekt dokonany od: donosić
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Widziała nie widziała? Podpali, doniesie, skrzywdzi nienawistna baba.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. donosicielstwo n, donos m, donosik m, donosiciel m, donosicielka ż, donośność ż, doniesienie n, donaszanie n, donoszenie n
czas. donosić ndk./dk., donaszać ndk.
przym. donosicielski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: donosić
źródła:
  1. Leopold Buczkowski, Czarny potok, 1959