cămilă
Wygląd
cămilă (język rumuński)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- cs. камиль (kamilь) < n.gr. καμήλα (kamíla)[2][3][4] < gr. κάμηλος (kámēlos), por. bułg. камила, serb. камила, scs. камєль (kamelь)
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
- ↑ Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 131.
- ↑ Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et Studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 21.
- ↑ Hasło „камиль” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 282.