broić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

broić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbrɔjiʨ̑], AS[broi ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbroić)

(1.1) aspekt niedokonany od: zbroić
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brojenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbroić
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.