zbroić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zbroić (język polski)[edytuj]

budowlańcy zbroją (1.1) fundament
ktoś tu coś zbroił (2.1)
wymowa:
IPA[ˈzbrɔjiʨ̑], AS[zbroi ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uzbroić)

(1.1) wzmacniać stawiany budynek stalową kratownicą
(1.2) doprowadzać do danej parceli podstawowe media
(1.3) wojsk. polit. powiększać czyiś stan uzbrojenia

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. broić)

(2.1) książk. zrobić coś złego

czasownik zwrotny niedokonany zbroić się (dk. uzbroić się)

(3.1) wojsk. polit. powiększać stan uzbrojenia, przygotowywać się do wojny
(3.2) książk. przen. przygotowywać się do ważnego starcia, kłótni
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
(3.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ten mur jest zbrojony grubymi prętami.
(2.1) Przyznaj się, co nowego zbroiłeś!
(3.1) Litwa zbroi się już od miesiącachyba będzie wojna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) uzbrajać
(2.1) spsocić, zmalować, narozrabiać
(3.1) uzbrajać się, militaryzować się
antonimy:
(1.3) rozbrajać
(3.1) rozbrajać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zbrojeniówka ż, zbrojownia ż, zbrojny mos, zbroja, zbrojenie, zbrojenia
przym. zbrojeniowy, rozbrajający, zbrojny
ims. rozbrajający
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: