bełkot

bełkot (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɛwkɔt], AS: [beu̯kot]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niewyraźna mowa, bełkotanie

(1.2) pot. wypowiedź nie mająca sensu, z której nic konkretnego nie wynika; mowa trawa, pustosłowie

odmiana:

przykłady:

(1.2) Wskazany przez Ciebie artykuł to przykład naukowego bełkotu – brzmi mądrze, ale nic z niego nie wynika.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) kit, gadka szmatka, bzdura, nonsens

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bełkotliwość ż, bełkotka ż, bełkotanie n, bełkocik mrz

czas. bełkotać

przym. bełkotliwy

przysł. bełkotliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stammer; (1.2) mumbo jumbo, gibberish, gobbledygook
• białoruski: (1.1) балбатанне n; (1.2) балбатня ż
• rosyjski: (1.1) бормотание n; (1.2) чепуха ż
• włoski: (1.2) supercazzola ż

źródła: