beblać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: bebłać

beblać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈbɛblaʨ̑], AS: [beblać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot.[1] reg. łódz.[2] gw. (Górny Śląsk)[3] mówić niezrozumiale
(1.2) gw. (Poznań)[4] mówić bzdury
odmiana:
przykłady:
(1.1) pot. Co on tam beble pod nosem?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beblanie n, beblok m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: bełkotać, mamrotać
źródła:
  1. ↑ Hasło „beblać” w: Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 29.
  2. ↑ Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 176.
  3. ↑ Mały słownik gwary śląskiej, w: Marek Szołtysek, Górny Śląsk. Przewodnik po regionie, Bielsko-Biała 2005, s. 247-306, ISBN 83-7304-461-2.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „beblać” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=beblać&oldid=8174505”