bełtać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bełtać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbɛwtaʨ̑], AS[beu̯tać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zbełtać)

(1.1) pot. mącić ciecz
odmiana:
(1.1) koniugacja I lub koniugacja IX, bełtam / bełczę / rzad. bełcę[1]; lub lub rzad.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mącić, mieszać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bełt m, bełtanie n
czas. zabełtać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bełtać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.