biernik

biernik (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈbʲjɛrʲɲik], AS: [bʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania kogo? co?

odmiana:

(1.1) lp biernik|, -a, -owi, -, -iem, -u, -u; lm biernik|i, -ów, -om, -i, -ami, -ach, -i

przykłady:

(1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.

składnia:

(1.1) biernik + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) akuzatyw

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bierność

przym. bierny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) accusative, accusative case
• baskijski: (1.1) akusatibo
• duński: (1.1) akkusativ w, genstandsfald n
• esperanto: (1.1) akuzativo
• francuski: (1.1) accusatif m
• hiszpański: (1.1) acusativo m
• interlingua: (1.1) accusativo
• islandzki: (1.1) þolfall n
• kaszubski: (1.1) winowôcz, akùzatiw
• kazachski: (1.1) табыс септік
• łaciński: (1.1) accusativus
• niemiecki: (1.1) Akkusativ m
• nowogrecki: (1.1) αιτιατική ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• pruski: (1.1) akkuzatiws m
• rosyjski: (1.1) винительный падеж m
• szwedzki: (1.1) ackusativ w
• ukraiński: (1.1) знахідний відмінок m

źródła: