accusativus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

accusativus (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i (spolszczona) ‹akuzatiwus›, IPA[ˌakuzaˈtʲivus], AS[akuzatʹivus], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
podział przy przenoszeniu wyrazu: ac•cu•sa•ti•vus
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. zob. biernik[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) akuzatiwus, akuzatyw
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przypadek
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akuzatiwus mrz, akuzatyw mrz
skr. A.
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. accusativus[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biernik
źródła:
  1. 1,0 1,1 Leksykon PWN pod red. Adama Karwowskiego, PWN, Warszawa 1972, s. 4.

accusativus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. biernik[1], przypadek określający cel czynności (pytania: kogo? co?)
odmiana:
(1.1) accūsātīvus, accūsātīvī (deklinacja II);
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. accuso
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: abessivus ablativus absolutivus accusativus adessivus allativus comitativus dativus dedativus elativus ergativus essivus genitivus illativus inessivus instrumentalis locativus nominativus partitivus possessivus prolativus terminativus translativus vocativus
źródła:
  1. Leksykon PWN pod red. Adama Karwowskiego, PWN, Warszawa 1972, s. 4.