miejscownik

miejscownik (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲjɛ̇jsˈʦ̑ɔvʲɲik], AS: [mʹi ̯ėi ̯scovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. szósty przypadek deklinacji polskiej, odpowiada na pytania (o) kim? (o) czym?

odmiana:

(1.1) lp miejscownik|, ~a, ~owi, ~, ~iem, ~u, ~u; lm ~i, ~ów, ~om, ~i, ~ami, ~ach, ~i

przykłady:

(1.1) W języku angielskim nie ma formy miejscownika.

składnia:

(1.1) miejscownik +D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lokatiwus

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

(1.1) miejsce

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) a locative (case)
• duński: (1.1) lokativ
• farerski: (1.1) staðarfall n
• francuski: (1.1) locatif m
• hiszpański: (1.1) locativo m
• islandzki: (1.1) staðarfall n
• łaciński: (1.1) locativus
• niemiecki: (1.1) Lokativ m
• nowogrecki: (1.1) τοπική πτώση ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) locativo m
• rosyjski: (1.1) предложный падеж m
• ukraiński: (1.1) місцевий відмінок m

źródła: