Aneks:Język łaciński - Koniugacja II

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Spis treści aneksu | Język łaciński | hasła w języku łacińskim

Wedle informacji z tej strony do koniugacji II należą czasowniki, których inf. praes. act. ma zakończenie -ēre.

Odmiana czasownika moneo, monere, monui, monitum:

Tryb oznajmujący – indicativus[edytuj]

  1. Czasy praesens, imperfectum i futurum I tworzy się od tematu praesentis.
  2. Czasy perfectum, plusquamperfectum i futurum II activi tworzy się od tematu perfecti.
  3. Czasy perfectum, plusquamperfectum i futurum II passivi tworzy się poprzez połączenie participium perfecti passivi (ppp, tworzone z tematu supini) i odpowiednio odmienionego czasownika sum, esse, fui (patrz odmiana) – dla perfectum w praesens, dla plusquamperfectum w imperfectum, dla futurum II w futurum I.
strona czynna
activum
strona bierna
passivum
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
czas teraźniejszy
praesens
1. per. -o
moneo
-mus
monemus
-or
moneor
-mur
monemur
2. per. -s
mones
-tis
monetis
-ris
moneris
-mini
monemini
3. per. -t
monet
-nt
monent
-tur
monetur
-ntur
monentur
czas przeszły niedokonany
imperfectum
1. per. -bam
monebam
-bamus
monebamus
-bar
monebar
-bamur
monebamur
2. per. -bas
monebas
-batis
monebatis
-baris
monebaris
-bamini
monebamini
3. per. -bat
monebat
-bant
monebant
-batur
monebatur
-bantur
monebantur
czas przyszły I
futurum I
1. per. -bo
monebo
-bimus
monebimus
-bor
monebor
-bimur
monebimur
2. per. -bis
monebis
-bitis
monebitis
-beris
moneberis
-bimini
monebimini
3. per. -bit
monebit
-bunt
monebunt
-bitur
monebitur
-buntur
monebuntur
czas przeszły dokonany
perfectum
1. per. -i
monui
-imus
monuimus
-us, -a, -um sum
monitus, -a, -um sum
-i, -ae, -a sumus
moniti, -ae, -a sumus
2 per. -isti
monuisti
-istis
monuistis
-us, -a, -um es
monitus, -a, -um es
-i, -ae, -a estis
moniti, -ae, -a estis
3. per. -it
monuit
-erunt
monuerunt
-us, -a, -um est
monitus, -a, -um est
-i, -ae, -a sunt
moniti, -ae, -a sunt
czas zaprzeszły
plusquamperfectum
1. per. -eram
monueram
-eramus
monueramus
-us, -a, -um eram
monitus, -a, -um eram
-i, -ae, -a eramus
moniti, -ae, -a eramus
2. per. -eras
monueras
-eratis
monueratis
-us, -a, -um eras
monitus, -a, -um eras
-i, -ae, -a eratis
moniti, -ae, -a eratis
3. per. -erat
monuerat
-erant
monuerant
-us, -a, -um erat
monitus, -a, -um erat
-i, -ae, -a erant
moniti, -ae, -a erant
czas przyszły II
futurum II
1. per. -ero
monuero
-erimus
monuerimus
-us, -a, -um ero
monitus, -a, -um ero
-i, -ae, -a erimus
moniti, -ae, -a erimus
2. per. -eris
monueris
-eritis
monueritis
-us, -a, -um eris
monitus, -a, -um eris
-i, -ae, -a eritis
moniti, -ae, -a eritis
3. per. -erit
monuerit
-erint
monuerint
-us, -a, -um erit
monitus, -a, -um erit
-i, -ae, -a erunt
moniti, -ae, -a erunt

Tryb rozkazujący – imperativus[edytuj]

strona czynna
activum
strona bierna
passivum
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
czas teraźniejszy
praesens
2. per.
mone
-te
monete
-re
monere
-mini
monemini
czas przyszły
futurum
2. per. -to
moneto
-tote
monetote
-tor
monetor
3. per. -to
moneto
-nto
monento
-tor
monetor
-ntor
monentor

Tryb łączący (przypuszczający) – coniunctivus[edytuj]

Coniunctivus praesentis tworzymy, dodając przed końcówką cechę -a-, coniunctivus imperfecti przez cechę -re-, coniunctivus perfecti activi przez cechę -eri-, a coniunctivus plusquamperfecti activi przez cechę -isse-. Coniunctivus perfecti i plusquamperfecti passivi tworzymy z dodania do participium perfecti passivi (ppp) odmienionego czasownika sum, esse, fui (być, odmiana) w coniunctiwie praesentis (dla perfectum) i coniunctiwie imperfecti (dla plusquamperfectum).

strona czynna
activum
strona bierna
passivum
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
liczba pojedyncza
singularis
liczba mnoga
pluralis
czas teraźniejszy
praesens
1. per. -m
moneam
-mus
moneamus
-r
monear
-mur
moneamur
2. per. -s
moneas
-tis
moneatis
-ris
monearis
-mini
moneamini
3. per. -t
moneat
-nt
moneant
-tur
moneatur
-ntur
moneantur
czas przeszły niedokonany
imperfectum
1. per. -m
monerem
-mus
moneremus
-r
monerer
-mur
moneremur
2. per. -s
moneres
-tis
moneretis
-ris
monereris
-mini
moneremini
3. per. -t
moneret
-nt
monerent
-tur
moneretur
-ntur
monerentur
czas przeszły dokonany
perfectum
1. per. -m
monuerim
-mus
monuerimus
-us, -a, -um sim
monitus, -a, -um sim
-i, -ae, -a simus
moniti, -ae, -a simus
2. per. -s
monueris
-tis
monueritis
-us, -a, -um sis
monitus, -a, -um sis
-i, -ae, -a sitis
moniti, -ae, -a sitis
3. per. -t
monuerit
-nt
monuerint
-us, -a, -um sit
monitus, -a, -um sit
-i, -ae, -a sint
moniti, -ae, -a sint
czas zaprzeszły
plusquamperfectum
1. per. -m
monuissem
-mus
monuissemus
-us, -a, -um essem
monitus, -a, -um essem
-i, -ae, -a essemus
moniti, -ae, -a essemus
2. per. -s
monuisses
-tis
monuissetis
-us, -a, -um esses
monitus, -a, -um esses
-i, -ae, -a essetis
moniti, -ae, -a essetis
3. per. -t
monuisset
-nt
monuissent
-us, -a, -um esset
monitus, -a, -um esset
-i, -ae, -a essent
moniti, -ae, -a essent

Bezokolicznik – infinitivus[edytuj]

strona czynna
activum
strona bierna
passivum
czas teraźniejszy
praesens
-ere
monere
-ri
moneri
czas przeszły dokonany
perfectum
-isse
monuisse
-us, -a, -um esse (NCI)
monitus, -a, -um esse
-um, -am, -um esse (ACI)
monitum, -am, -um esse
czas przyszły
futurum
-urus, -ura, -urum esse
moniturus, -ura, -urum esse

Imiesłów – participium[edytuj]

Participium perfecti passivi (ppp) i participium futuri activi (pfa) odmieniają się według I i II deklinacji. Participium praesentis activi (ppa) odmienia się według III deklinacji.

strona czynna
activum
strona bierna
passivum
czas teraźniejszy
praesens
-ns, -ntis
monens, monentis
czas przeszły dokonany
perfectum
-us, -a, -um
monitus, -a, -um
czas przyszły
futurum
-urus, -ura, -urum
moniturus, -ura, -urum
patrz gerundivum

Przymiotnik odczasownikowy – gerundivum[edytuj]

Gerundivum tworzymy poprzez dodanie cechy -nd- do tematu praesentis I i II koniugacji oraz końcówek rodzajowych -us, -a, -um.

imiesłów bierny czasu przyszłego
participium futuri passivi (pfp), gerundivum
forma -nd-us, -nd-a, -nd-um
monendus, -a, -um

Rzeczownik odczasownikowy – gerundium[edytuj]

Gerundium tworzymy poprzez dodanie cechy -nd- do tematu praesentis I i II koniugacji oraz końcówek II deklinacji singularis (z wyjątkiem Voc.). Nom. sg. zastępuje się przez inf. praes. act.

rzeczownik odczasownikowy
gerundium
mianownik
nominativus
-ere
monere
dopełniacz
genetivus
-nd-i
monendi
celownik
dativus
-nd-o
monendo
biernik
accusativus
-ere
monere
-nd-um
(ad) monendum
(narzędnik)
ablativus
-nd-o
monendo