бунтівник

бунтівник (język ukraiński)

transliteracja:

buntìvnik

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) buntownik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) бунтар

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. бунт m, бунтарство n, бунтівливість ż, бунтівничість ż, бунтар m, бунтарка ż

forma żeńska бунтівниця ż

czas. бунтувати, бунтуватися

przym. бунтівний, бунтівливий, бунтівничий, бунтівницький, бунтарський

przysł. бунтівливо, бунтівничо

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: