бунтівник

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

бунтівник (język ukraiński)[edytuj]

transliteracja:
buntìvnik
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) buntownik
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) бунтар
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. бунт m, бунтарство n, бунтівливість ż, бунтівничість ż, бунтар m, бунтарка ż
forma żeńska бунтівниця ż
czas. бунтувати, бунтуватися
przym. бунтівний, бунтівливий, бунтівничий, бунтівницький, бунтарський
przysł. бунтівливо, бунтівничо
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: