διαβατήριο

διαβατήριο (język nowogrecki)

ελληνικό διαβατήριο (1.1)

wymowa:

IPA: [ðja.va.'ti.ri.o] lub [ðja.va.'ti.rjo]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) paszport

(1.2) przen. paszport, przepustka (np. do sukcesu)

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) zob. διαβατήριος: 1. m B. lp; 2. n M. B. W. lp

odmiana:

(1.1-2) N40,

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	το διαβατήριο	τα διαβατήρια
dopełniacz	του διαβατηρίου	των διαβατηρίων
biernik	το διαβατήριο	τα διαβατήρια
wołacz	διαβατήριο	διαβατήρια

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. διαβάτης m

czas. διαβαίνω

przym. διαβατηριακός, διαβατάρης, διαβατάρικος, διαβατικός, διαβατήριος

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) od formy n przymiotnika gr. διαβατήριος

uwagi:

źródła: