zbańczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zbańczyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzbãj̃n͇ʧ̑ɨʨ̑], AS[zbãĩ ̯ṇčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.rozs. artyk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. zbankrutować[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zbańczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) uważane za gw. (Poznań)[2]
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbankrutować
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 372.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zbańczyć” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.