beglaubigen

beglaubigen (język niemiecki)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) uwierzytelniać, uwierzytelnić, poświadczać, poświadczyć

odmiana:

(1.1) beglaubig|en (beglaubigt), beglaubigte, beglaubigt (haben)

przykłady:

(1.1) Beide Dokumente müssen noch notariell beglaubigt werden. → Oba dokumenty trzeba jeszcze notarialnie poświadczyć.

składnia:

kolokacje:

(1.1) beglaubigte Abschrift • beglaubigter Botschafter • notariell beglaubigen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Beglaubigung ż

przym. beglaubigt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: