дружить

дружить (język rosyjski)

transliteracja:

družitʹ

wymowa:

IPA: [drʊˈʐɨtʲ], ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) przyjaźnić się

(1.2) znać się

odmiana:

(1.1-2)

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1 os.	2 os.	3 os.	1 os.	2 os.	3 os.
bezokolicznik		дружи́ть
czas teraźniejszy		дружу́	дру́жишь / дружи́шь	дру́жит / дружи́т	дру́жим / дружи́м	дру́жите / дружи́те	дру́жат / дружа́т
czas przeszły	m	дружи́л			дружи́ли
	ż	дружи́ла
	n	—		дружи́ло
tryb rozkazujący		пусть дружу́	дружи́	пусть дру́жит / дружи́т	давай(те) дружи́ть	дружи́те	пусть дру́жат / дружа́т
czas przyszły		бу́ду дружи́ть	бу́дешь дружи́ть	бу́дет дружи́ть	бу́дем дружи́ть	бу́дете дружи́ть	бу́дут дружи́ть
pozostałe formy imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego дружа́щий imiesłów przymiotnikowy czynny czasu przeszłego дружи́вший imiesłów przysłówkowy współczesny дружа́ imiesłów przysłówkowy uprzedni дружи́в, дружи́вши

przykłady:

(1.1) Они́ дру́жат с пе́рвого кла́сса. → Oni przyjaźnią się od pierwszej klasy.

(1.2) Я дружу́ с компью́тером. → Znam się na komputerach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) приятельствовать

antonimy:

(1.1) враждовать, ссориться, конфликтовать

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дружба ż, друг m

przym. дружный

czas. подружиться dk., сдружиться dk.

związki frazeologiczne:

не дружить с головой

etymologia:

ros. друг < prasł.

uwagi:

źródła: