zakłócić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zakłócić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zaˈkwuʨ̑iʨ̑], AS[zaku̯ućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zakłócać)

(1.1) aspekt dokonany od: zakłócać
odmiana:
(1.1) zob. zakłócać
przykłady:
(1.1) Uroczystości tej nikt nie zakłócił jakimś wystąpieniem, podobnym do warcholstwa frontowców innych naszych armii czy Mannschaftu marynarki wojennej, częściowo skomunizowanego[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakłócenie n, skłócenie n
czas. kłócić, zakłócać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zakłócać
źródła:
  1. Kazimierz Moczarski, Rozmowy z katem, 1977, Narodowy Korpus Języka Polskiego.