ranglig

ranglig (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (o rzeczach) chwiejny, rozchwiany, chybotliwy, rozchybotany, niestabilny

(1.2) (o osobach) chudy, tyczkowaty, szczupły, wysmukły

odmiana:

(1) ranglig, rangligt, rangliga; st. wyższy rangligare; st. najwyższy rangligast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) en ranglig stol → chwiejne krzesło

(1.2) en ranglig tonåring → chudy wyrostek

synonimy:

(1.1) vinglig, skranglig, rankig, ostadig

(1.2) gänglig, långsmal, spinkig, mager

antonimy:

(1.1) stabil

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ranglighet

czas. rangla

przysł. rangligt

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. rangla + -ig → zataczać się + …tworzy przymiotnik

uwagi:

źródła: