obey

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obey (język angielski)[edytuj]

wymowa:
amer. IPA/oʊ'beɪ/ wymowa amerykańska?/i
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) przestrzegać, podlegać czemuś[1]
odmiana:
(1) obey, obeyed, obeyed, obeys, obeying
przykłady:
(1.1) Everyone should obey the law.Każdy powinien przestrzegać prawa.
(1.1) An apple obeys the laws of physics.Jabłko podlega prawom fizyki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) defy, disobey
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. obedient
rzecz. obedience
przysł. obediently
czas. disobey
związki frazeologiczne:
etymologia:
średnioang. obeyen; z st.franc. obeïr
uwagi:
źródła:
  1. Collins: słownik angielsko-polski, pod red. prof. Jacka Fisiaka, Wydawnictwo Arti PWH, Warszawa 2007, ISBN 978-83-89725-39-5, s. 301.