kriminalitet

kriminalitet (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) przestępczość

odmiana:

(1.1) en kriminalitet, kriminaliteten, blm

przykłady:

(1.1) Det var et realistisk billede af korruption og kriminalitet i storbyen. → Był to realistyczny obraz zepsucia i przestępczości w wielkim mieście.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kriminalisere

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: