jęciec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jęciec (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈjɛ̇̃ɲʨ̑ɛʦ̑], AS: [i ̯ė̃ńćec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) st.pol. śr.pol. jeniec, więzień[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) st.pol. jeniec; śr.pol. braniec, niewolnik, poimaniec, więzień
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *ętьcь[3]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: jeniec, więzień
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jęciec” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jęciec” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jeniec” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=jęciec&oldid=7913228”