heŋkl̥

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

heŋkl̥ (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ucho (u dzbana, garnka)[1]
(1.2) uchwyt (rączka, ucho, rękojeść kubka)
odmiana:
(1.1-2) lp heŋkl̥; lm heŋkl̥n
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. Henkel
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 196.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=heŋkl̥&oldid=8219536”