genetivus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

genetivus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. dopełniacz

przymiotnik

(2.1) wrodzony, od urodzenia [1]
odmiana:
(1.1), (2.1) genetiv|us, ~i; (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. generatio ż, genetrix ż, genitor m, genus m, genitus m
czas. genero, gigno
przym. generosus, genitus, genitalis
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. genitus[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Łaciński - Słownictwo gramatyczne
stosowana też pisownia: genitivus
źródła:
  1. Hasło „genetivus” w: Słownik łacińsko-polski, opr. Kazimierz Kumaniecki, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 8371951523, s. 225.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „genetivus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.