bewiesen

bewiesen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [bəˈviːzn̩]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) udowodniony, dowiedziony

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów czasu przeszłego (Partizip Perfekt) czasownika beweisen

odmiana:

(1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der bewiesene ein bewiesener bewiesener	die bewiesene eine bewiesene bewiesene	das bewiesene ein bewiesenes bewiesenes	die bewiesenen bewiesenen bewiesene
Gen.	słaba mieszana mocna	des bewiesenen eines bewiesenen bewiesenen	der bewiesenen einer bewiesenen bewiesener	des bewiesenen eines bewiesenen bewiesenen	der bewiesenen bewiesenen bewiesener
Dat.	słaba mieszana mocna	dem bewiesenen einem bewiesenen bewiesenem	der bewiesenen einer bewiesenen bewiesener	dem bewiesenen einem bewiesenen bewiesenem	den bewiesenen bewiesenen bewiesenen
Akk.	słaba mieszana mocna	den bewiesenen einen bewiesenen bewiesenen	die bewiesene eine bewiesene bewiesene	das bewiesene ein bewiesenes bewiesenes	die bewiesenen bewiesenen bewiesene

(2.1) zob. beweisen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Beweisen n, Beweis m

czas. beweisen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: