betrügen

betrügen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: /betryːgŋ̍/

^ⓘ

znaczenia:

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony

(1.1) oszukiwać, oszukać

(1.2) zdradzać, zdradzić (np. żonę, męża)

odmiana:

(1.1-2) betrügen (betrügt), betrog, betrogen (haben)

przykłady:

(1.1) Er hat mich um hundert Euro betrogen. → (On) oszukał mnie na sto euro.

(1.2) Sie betrog ihren Mann. → Ona zdradzała swojego męża.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Betrügen n, Betrug m, Betrügerei ż, Betrüger m, Betrügerin ż

przym. betrügerisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: trügen • betrügen • ertrügen

źródła: