aalen

aalen (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. najstarszy wiek jury środkowej; zob. też aalen (geologia) w Wikipedii

(1.2) geol. najniższe piętro jury środkowej; zob. też aalen (geologia) w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1-2) jura

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Aalen; nazwę wprowadził do piśmiennictwa naukowego szwajcarski geolog i paleontolog K. Mayer-Eymar w 1864 r.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) aalenian; (1.2) aalenian
• kataloński: (1.1) Aalenià m; (1.2) Aalenià m
• niemiecki: (1.1) Aalenium; (1.2) Aalenium

źródła:

aalen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaːlən] ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) wędk. pot. łowić węgorze

czasownik słaby w użyciu zwrotnym

(2.1) pot. wyciągać (się), wylegiwać (się)

odmiana:

(1-2) aal|en (aalt), aalte, geaalt (haben)

przykłady:

składnia:

(2.1) sich aalen

kolokacje:

(2.1) sich in der Sonne aalen

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Aalen n, Aal m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: