πολίτης

πολίτης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [po.ˈli.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) obywatel

(1.2) mieszkaniec miasta

(1.3) cywil

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) obywatelka

(2.2) mieszkanka miasta

odmiana:

(1) Μ10: lp D. πολίτη; lm πολίτες, D. πολιτών

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ιθαγενής

(1.2) αστός

(2.1) książk. πολίτις

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. πολιτεία ż, πολίτευμα n, κοσμοπολίτης, συμπολίτης, πόλη ż, książk. πολίτις ż, πολιτευτής m, πολιτεύτρια ż, Πολίτης m, Πολίτισσα ż, πολιτική ż, πολιτικός m/ż

przym. πολιτειακός, πολιτικός

czas. πολιτεύομαι

związki frazeologiczne:

ακαδημαϊκός πολίτης → student

etymologia:

gr. πολίτης

uwagi:

nie mylić z Πολίτης

źródła:

πολίτης (język starogrecki)

transliteracja:

polítēs

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) obywatel

(1.2) współobywatel

odmiana:

lp πολίτης πολίτου πολίτῃ πολίτην πολῖτα lm πολῖται πολιτῶν πολίταις πολίτας πολῖται liczba podwójna πολίτα πολίταιν πολίταιν πολίτα πολίτα

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

πόλις, κοσμοπολίτης

związki frazeologiczne:

etymologia:

od πόλις

uwagi:

forma jońska: πολιήτης

źródła: