Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/12

Dodaj linki
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Koniugacja typu 12.[edytuj]

Bez wymiany[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -stua, -hua, -jua, -lua, -nua, -rua, -sua

Przykład poniżej: bezokolicznik asua, temat asu-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. asu·n asu·mme en asu emme asu 1. olen asu·nut olemme asu·neet en ole asu·nut emme ole asu·neet
2. asu·t asu·tte et asu ette asu 2. olet asu·nut olette asu·neet et ole asu·nut ette ole asu·neet
3. asu·u asu·vat ei asu eivät asu 3. on asu·nut ovat asu·neet ei ole asu·nut eivät ole asu·neet
str. bierna asu·taan ei asu·ta str. bierna on asu·ttu ei ole asu·ttu
imperfekt czas zaprzeszły
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. asu·in asu·imme en asu·nut emme asu·neet 1. olin asu·nut olimme asu·neet en ollut asu·nut emme olleet asu·neet
2. asu·it asu·itte et asu·nut ette asu·neet 2. olit asu·nut olitte asu·neet et ollut asu·nut ette olleet asu·neet
3. asu·i asu·ivat ei asu·nut eivät asu·neet 3. oli asu·nut olivat asu·neet ei ollut asu·nut eivät olleet asu·neet
str. bierna asu·ttiin ei asu·ttu str. bierna oli asu·ttu ei ollut asu·ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. asu·isin asu·isimme en asu·isi emme asu·isi 1. olisin asu·nut olisimme asu·neet en olisi asu·nut emme olisi asu·neet
2. asu·isit asu·isitte et asu·isi ette asu·isi 2. olisit asu·nut olisitte asu·neet et olisi asu·nut ette olisi asu·neet
3. asu·isi asu·isivat ei asu·isi eivät asu·isi 3. olisi asu·nut olisivat asu·neet ei olisi asu·nut eivät olisi asu·neet
str. bierna asu·ttaisiin ei asu·ttaisi str. bierna olisi asu·ttu ei olisi asu·ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. – asu·kaamme – älkäämme asu·ko 1. – olkaamme asu·neet – älkäämme olko asu·neet
2. asu asu·kaa älä asu älkää asu·ko 2. ole asu·nut olkaa asu·neet älä ole asu·nut älkää olko asu·neet
3. asu·koon asu·koot älköön asu·ko älkööt asu·ko 3. olkoon asu·nut olkoot asu·neet älköön olko asu·nut älkööt ole asu·neet
str. bierna asu·ttakoon älköön asu·ttako str. bierna olkoon asu·ttu älköön olko asu·ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. asu·nen asu·nemme en asu·ne emme asu·ne 1. lienen asu·nut lienemme asu·neet en liene asu·nut emme liene asu·neet
2. asu·net asu·nette et asu·ne ette asu·ne 2. lienet asu·nut lienette asu·neet et liene asu·nut ette liene asu·neet
3. asu·nee asu·nevat ei asu·ne eivät asu·ne 3. lienee asu·nut lienevät asu·neet ei liene asu·nut eivät liene asu·neet
str. bierna asu·ttaneen ei asu·ttane str. bierna lienee asu·ttu ei liene asu·ttu


Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy
str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna
I asu‧a cz. teraźniejszego asu‧va asu‧ttava
rozszerzony I asu‧akseen2 cz. przeszłego asu·nut asu·ttu
II inessivus asu‧essa1 asu‧ttaessa sprawcy asu‧ma1, 3
instructivus asu‧en – przeczący asu‧maton
III inessivus asu‧massa – 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.

2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.

elativus asu‧masta –
illativus asu‧maan –
adessivus asu‧malla –
abessivus asu‧matta –
instructivus asu‧man asu‧ttaman
IV mianownik asu‧minen
partitivus asu‧mista
V asu‧maisillaan2


przednie[edytuj]

zakończone na -styä, -hyä, -jyä, -lyä, -nyä, -ryä, -syä

Przykład poniżej: bezokolicznik kysyä, temat kysy-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. kysy·n kysy·mme en kysy emme kysy 1. olen kysy·nyt olemme kysy·neet en ole kysy·nyt emme ole kysy·neet
2. kysy·t kysy·tte et kysy ette kysy 2. olet kysy·nyt olette kysy·neet et ole kysy·nyt ette ole kysy·neet
3. kysy·y kysy·vät ei kysy eivät kysy 3. on kysy·nyt ovat kysy·neet ei ole kysy·nyt eivät ole kysy·neet
str. bierna kysy·tään ei kysy·tä str. bierna on kysy·tty ei ole kysy·tty
imperfekt czas zaprzeszły
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. kysy·in kysy·imme en kysy·nyt emme kysy·neet 1. olin kysy·nyt olimme kysy·neet en ollut kysy·nyt emme olleet kysy·neet
2. kysy·it kysy·itte et kysy·nyt ette kysy·neet 2. olit kysy·nyt olitte kysy·neet et ollut kysy·nyt ette olleet kysy·neet
3. kysy·i kysy·ivät ei kysy·nyt eivät kysy·neet 3. oli kysy·nyt olivat kysy·neet ei ollut kysy·nyt eivät olleet kysy·neet
str. bierna kysy·ttiin ei kysy·tty str. bierna oli kysy·tty ei ollut kysy·tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. kysy·isin kysy·isimme en kysy·isi emme kysy·isi 1. olisin kysy·nyt olisimme kysy·neet en olisi kysy·nyt emme olisi kysy·neet
2. kysy·isit kysy·isitte et kysy·isi ette kysy·isi 2. olisit kysy·nyt olisitte kysy·neet et olisi kysy·nyt ette olisi kysy·neet
3. kysy·isi kysy·isivät ei kysy·isi eivät kysy·isi 3. olisi kysy·nyt olisivat kysy·neet ei olisi kysy·nyt eivät olisi kysy·neet
str. bierna kysy·ttäisiin ei kysy·ttäisi str. bierna olisi kysy·tty ei olisi kysy·tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. – kysy·käämme – älkäämme kysy·kö 1. – olkaamme kysy·neet – älkäämme olko kysy·neet
2. kysy kysy·kää älä kysy älkää kysy·kö 2. ole kysy·nyt olkaa kysy·neet älä ole kysy·nyt älkää olko kysy·neet
3. kysy·köön kysy·kööt älköön kysy·kö älkööt kysy·kö 3. olkoon kysy·nyt olkoot kysy·neet älköön olko kysy·nyt älkööt ole kysy·neet
str. bierna kysy·ttäköön älköön kysy·ttäkö str. bierna olkoon kysy·tty älköön olko kysy·tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. kysy·nen kysy·nemme en kysy·ne emme kysy·ne 1. lienen kysy·nyt lienemme kysy·neet en liene kysy·nyt emme liene kysy·neet
2. kysy·net kysy·nette et kysy·ne ette kysy·ne 2. lienet kysy·nyt lienette kysy·neet et liene kysy·nyt ette liene kysy·neet
3. kysy·nee kysy·nevät ei kysy·ne eivät kysy·ne 3. lienee kysy·nyt lienevät kysy·neet ei liene kysy·nyt eivät liene kysy·neet
str. bierna kysy·ttäneen ei kysy·ttäne str. bierna lienee kysy·tty ei liene kysy·tty


Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy
str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna
I kysy‧ä cz. teraźniejszego kysy‧vä kysy‧ttävä
rozszerzony I kysy‧äkseen2 cz. przeszłego kysy·nyt kysy·tty
II inessivus kysy‧essä1 kysy‧ttäessä sprawcy kysy‧mä1, 3
instructivus kysy‧en – przeczący kysy‧mätön
III inessivus kysy‧mässä – 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.

2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.

elativus kysy‧mästä –
illativus kysy‧mään –
adessivus kysy‧mällä –
abessivus kysy‧mättä –
instructivus kysy‧män kysy‧ttämän
IV mianownik kysy‧minen
partitivus kysy‧mistä
V kysy‧mäisillään2


A, B, C[edytuj]

zobacz

D, E, F[edytuj]

zobacz

G, H, I, J, K[edytuj]

zobacz

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Aneks:Język_fiński_-_odmiana_czasowników/12&oldid=8037077”