induktiv

induktiv (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ɪndʊkˈtiːf] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) indukcyjny

(1.2) fiz. indukcyjny

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der induktive ein induktiver induktiver	die induktive eine induktive induktive	das induktive ein induktives induktives	die induktiven induktiven induktive
Gen.	słaba mieszana mocna	des induktiven eines induktiven induktiven	der induktiven einer induktiven induktiver	des induktiven eines induktiven induktiven	der induktiven induktiven induktiver
Dat.	słaba mieszana mocna	dem induktiven einem induktiven induktivem	der induktiven einer induktiven induktiver	dem induktiven einem induktiven induktivem	den induktiven induktiven induktiven
Akk.	słaba mieszana mocna	den induktiven einen induktiven induktiven	die induktive eine induktive induktive	das induktive ein induktives induktives	die induktiven induktiven induktive

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Induktion ż, induktivität ż, Induktor m, Induktivität ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: