бунтаўшчык

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

бунтаўшчык (język białoruski)[edytuj]

transliteracja:
buntaŭščyk
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) buntownik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) бунтар, мяцежнік
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. бунт m, бунтарства n, бунтар m, бунтарка ż
forma żeńska бунтаўшчыца ż
czas. бунтаваць ndk.
przym. бунтарскі, бунтарны, бунтаўшчыцкі
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „buntownik” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 45.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=бунтаўшчык&oldid=8009946”