καλόγερος

καλόγερος (język nowogrecki)

καλόγερος (1.1)

καλόγερος (1.4)

καλόγερος (1.5)

καλόγερος (1.6)

wymowa:

IPA: [ka.ˈlo.ʝe.ɾos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. mnich, zakonnik

(1.2) przen. samotnik, odludek, pustelnik

(1.3) przen. stary kawaler

(1.4) wieszak stojący

(1.5) med. wrzód, czyrak

(1.6) ornit. Parus sikora

odmiana:

(1.1-5) M20

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) μοναχός

(1.2) ερημίτης

(1.3) γεροντοπαλίκαρο, γεροντοκόρος, εργένης

(1.4) war. καλόγηρος, κρεμάστρα, πορτμαντό

(1.5) δοθιήνας

(1.6) παπαδίτσα, κλειδωνάς

antonimy:

hiperonimy:

(1.4) έπιπλο

(1.5) φλεγμονή

(1.6) πουλί

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. καλόγρια ż, καλογεράκι n

przym. καλογερικός, καλογερίστικος

czas. καλογερεύω

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine καλόγηρος

uwagi:

źródła: