επιμελητεία

επιμελητεία (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [e.pi.me.li.ˈti.a]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. intendentura, zaopatrzenie

odmiana:

(1.1) F25

przykłady:

(1.1) Ο αδελφός μου είναι αξιωματικός επιμελητείας του τάγματος. → Mój brat jest oficerem intendentury batalionu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. επιμέλεια ż, επιμελητήριο n, επιμελητής m, επιμελήτρια ż

czas. επιμελούμαι

przym. επιμελητειακός

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) koine ἐπιμελητεία

uwagi:

źródła: