αμάρτημα

αμάρτημα (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [a.ˈmaɾ.ti.ma]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) grzech

(1.2) przewinienie, błąd, uchybienie

odmiana:

(1.1-2) N49

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) προπατορικό αμάρτημα → grzech pierworodny • κάνω ένα αμάρτημα → popełnić grzech • θανάσιμο αμάρτημα → grzech śmiertelny • επτά θανάσιμα αμαρτήματα → siedem grzechów głównych

synonimy:

(1.1) αμαρτία

(1.2) παράβαση, σφάλμα, λάθος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. αμαρτωλότητα ż, αμαρτωλός m, αμαρτία ż

przym. αμαρτωλός

czas. αμαρταίνω, αμαρτάνω

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine ἁμάρτημα

uwagi:

źródła: