vollendet

vollendet (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [fɔlˈʔɛndət]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zakończony

(1.2) spełniony, doskonały

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów czasu przeszłego (Partizip Perfekt) czasownika vollenden

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der vollendete ein vollendeter vollendeter	die vollendete eine vollendete vollendete	das vollendete ein vollendetes vollendetes	die vollendeten vollendeten vollendete
Gen.	słaba mieszana mocna	des vollendeten eines vollendeten vollendeten	der vollendeten einer vollendeten vollendeter	des vollendeten eines vollendeten vollendeten	der vollendeten vollendeten vollendeter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem vollendeten einem vollendeten vollendetem	der vollendeten einer vollendeten vollendeter	dem vollendeten einem vollendeten vollendetem	den vollendeten vollendeten vollendeten
Akk.	słaba mieszana mocna	den vollendeten einen vollendeten vollendeten	die vollendete eine vollendete vollendete	das vollendete ein vollendetes vollendetes	die vollendeten vollendeten vollendete

(2.1) zob. vollenden

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Vollendung ż

czas. vollenden

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: