boykot

boykot (język duński)

wymowa:

IPA: [ˈbʌjˌkʌd]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) polit. ekon. bojkot

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) = boykotte → bojkotować

odmiana:

przykłady:

(1.1) Supermarkeders boykot af russiske varer breder sig. → Bojkot rosyjskich towarów przez supermarkety rozprzestrzenia się.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. boykotning w

czas. boykotte

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. boycott

uwagi:

źródła: