дзьмуць

дзьмуць (język białoruski)

хлопец дзьме (1.1)

вецер вельмі дзьме (1.1)

transliteracja:

dzʹmucʹ

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) dmuchać, dąć

(1.2) o wietrze: wiać, dąć, dmuchać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) дзьмуць на агонь → dmuchać w ogień

synonimy:

(1.2) веяць

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) дзьмухаць

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дзьмухавец m

czas. дзьмухаць ndk., дзьмухнуць dk.

związki frazeologiczne:

дзьмуць у сваю дуду • і ў вус не дзьме / і ў вус сабе не дзьме • куды вецер дзьме

etymologia:

uwagi:

źródła: