βλακεία

βλακεία (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [vla.ˈci.a]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) głupota, bezmyślność

(1.2) bzdura, głupota

(1.3) głupstwo, nierozważny postępek

odmiana:

F25: lp D. βλακείας; lm βλακείες, D. βλακειών

przykłady:

(1.3) Έκανε μια βλακεία και τώρα τρέμει μην το μάθει η μάνα του. → Zrobił głupstwo, a teraz boi się, żeby nie nie dowiedziała się o tym jego matka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) κουταμάρα, μωρία

(1.2) ανοησία

antonimy:

(1.1) εξυπνάδα

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. βλάκας, βλακέντιος, βλακόμετρο, βλακόμουτρο

czas. βλακεύω, βλακοφέρνω

przym. βλακώδης

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. βλακεία

uwagi:

źródła: