wrzemienny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wrzemienny (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [vʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ], AS: [vžẽmʹi ̯ẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.• i → j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) st.pol. doczesny[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wrzemię n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: doczesny
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 131.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wrzemienny&oldid=7921381”