turc

turc (język francuski)

wymowa:

IPA: /tyʁk/

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) turecki

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) język turecki

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) bain turc • café turc • se faire turc

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turquie, Turc, Turque, turcité

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

turc (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) turecki

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

turc (język kataloński)

wymowa:

IPA: [ˈturk]

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Turek

przymiotnik

(2.1) turecki

odmiana:

(1.1) lp turc; lm turcs

(1.1) lp turc m, turca ż; lm turcs m, turques ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turquia ż, turca ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: